opstaan

-voor Mijntje en Juul-

slaapdronken voetjes
trippelend op laminaat
'ik heb lekker geslaapt'
zeg je rechts
terwijl links
een meisjesstem fluistert
'ik heb geen deken'
stil van ontroering
luister ik zacht hoe
het eerste licht door
de gordijnen sijpelt

haast

druk doen
drukte maken
drukkend drukt
de tijd mij neer

haastig
elk moment alleen
belevend als herinnering
verlies ik van mezelf

keer op
keer op
keer op
keer

doel

wil ik mijn doelen wel bereiken?
wat is leven zonder doel?
als een winter zonder koude
als een zomer zonder zwoel
als het duister maar geen sterren
u begrijpt wat ik bedoel

ik zeg:

neen dank u, laat mij streven
naar mijn onbereikbaar doel

rivier

vermoed ik uw adem en proef ik uw liefde
zo rollen mij de lettergrepen van de lippen

als vormden zij een wilde rivier
hartstochtelijk rollend tollend stokkend

altijd stromend van daar naar hier
of van hier naar daar natuurlijk

't ligt eraan

waar luisteraar en spreker
aan de oever zijn gaan staan

tijd

tijd vliegt
voert ons mee als
vogels op
haar vleugels

de luchtstroom
nu eens koud
dan warm
het doel scherp
de bestemming onbekend

zwevend draaiend
figuren cirkels
vullen de ruimte
duikend tollend
samen en toch
altijd alleen

verlangen

onder de golven van
woede, angst en emoties
schuilt het verlangen naar
altijd samen
kolkend in de diepte
soms tot aan
het oppervlak

angst

als de maalstroom zijn
gezicht laat zien dat
het fragiele schip van wij
verpletterd wordt
meegezogen
in het donkere zwart
en ooit transformeert in

spijt

later

als we oud zijn en versleten
elkaars namen niet meer weten
we nog leven maar vergeten zijn
wie een broer was of een vriend

brandt er ergens diep van binnen
nog een vonkje levenslust
dat huppelt, zingt en elke dag
de ander goedemorgen kust